Een telefoontje van de uitvaartverzorger met de vraag: ‘Wil jij een voorgesprek doen?’
Lang denk ik er niet over na. Ja, natuurlijk. We wisselen de nodige informatie en het telefoonnummer van de dochter uit.
Ik neem contact op en noteer de datum om herinneringen met hem, de persoon wie hij is en zijn leven met elkaar te delen. Alsof zijn ziek zijn niet genoeg is, pakt het wereldwijde virus ook hem en zijn gezin. Een nieuwe afspraak is gemaakt. Op dezelfde dag als de eerste ontmoeting tussen hem en de liefde van zijn leven. Maar dan exact 55 jaar later
Een opluchting
We zitten aan de grote tafel. Een bos gekleurde tulpen in een bolvaas zorgen voor voorzichtige vrolijkheid en voorjaarskriebels. Voor een oprecht en open gesprek, stel ik soms confronterende maar eerlijke vragen. De antwoorden geven de harde realiteit weer, maar zijn ook luchtig, vol liefde, verdrietig, warm en ingetogen. Het voorgesprek bezorgt hem een gevoel van opluchting. Fijn om dit samen met zijn gezin te doen en het vooraf geregeld te hebben. Een bevrijding, zoals hij het zelf noemt. Met ‘mooie bagage’ vertrek ik. Het in memoriam wil hij graag lezen. Alles in mij zegt dat haast geboden is.
Geen toekomst
Na een regenachtige schrijfdag, fiets ik de volgende, frisse maar zonnige ochtend op weg naar de tweede ontmoeting in drie dagen tijd. De woorden van het voorgesprek in mijn tas. Het in memoriam en persoonlijke woorden zoals die uitgesproken worden tijdens de ceremonie. Mijn gedachten dwalen. Hoe voelt het voor hem als zijn eigen woorden, opgeschreven door een ‘vreemde’, vertaald in zijn levensverhaal aan hem worden voorgelezen? Wetende dat er geen toekomst meer is en dat deze woorden tijdens zijn afscheid in de aula klinken. Wetende dat wat nu in intieme setting wordt verteld, ontroert en raakt op de plek waar we het kwetsbaarst zijn. Waarschijnlijk heel intens, maar enorm betekenisvol voor hem om dit samen met zijn gezin te doen.
Opgestoken duim
De sfeer is warm en gemoedelijk. De ‘hoofdrolspeler’ zit voor het raam met uitkijk op straat. Een deken bezorgt hem behaaglijke warmte. We nemen rondom hem plaats. Koffie, thee, een koekje. Op zijn verzoek lees ik voor uit eigen werk. Zijn verhaal. De emotie van de toehoorders is van een niet te omschrijven waarde. Een lach, een traan. Zijn opgestoken duim en brede lach zeggen veel. Zeggen, zonder woorden, alles.
Ik pak mijn fiets, kijk opzij en zwaai. Van achter het raam zwaait hij terug. Ontroerd, dankbaar en rijk aan een onschatbare ervaring houd ik dit beeld vast. De wind waait door mijn gedachten.
Ook een voorbespreking bij leven? Neem gerust contact op. Dan zetten we jouw wensen op papier.
*geplaatst met toestemming
