Een teken van boven
Na een laatste groet aan vader en opa mijmeren we met elkaar wat na over het afscheid om even op adem te komen. De familie loopt richting koffiekamer, ik terug naar de aula. Met de laatste zonnestralen op hem gericht, vraag ik meneer, kort maar krachtig zoals hij zelf ook sprak: ‘von i’j ut mooi?’
Als eerbetoon begeleiden we met z’n vieren, de aulamedewerkers, uitvaartverzorgster en ik, meneer naar de crematieruimte. Een bloem uit het rouwboeket gaat mee. Het voelt goed dit samen te doen. Vanuit het dakraam zie ik een prachtige lichtblauwe lucht met een biddende buizerd hoog boven ons.
Een teken van boven?
Bijzonder was het zeker. Een cadeau van moeder natuur.
