Menu
Afscheid nemen van een dierbare is ingrijpend. Een traditionele afscheidsviering is goed en mooi.
Tegelijkertijd zie ik dat er niet altijd ruimte is voor eigen invulling, een persoonlijke touch.
Favoriete liederen, een mooi gedicht of een toost op het leven geven zoveel meerwaarde.
Het ritueelbegeleiden bij afscheid koppelen aan creatief toveren met woorden is een gedachtewens die al jaren door mijn hoofd spookt. En iedere keer komt het weer opnieuw op mijn pad. Tijdens de opleiding tot Ritueelbegeleider bij Afscheid heb ik de eerste fijne ‘kneepjes’ van dit prachtige vak geleerd. Trainingen als ‘Levensverhalen schrijven’, ‘Anders voorgaan’ en ‘Hartverwarmend schrijven en spreken’ hebben mij nog enthousiaster gemaakt.
Ik word blij van een zonnige dag, mooie woorden, cheese-onion-chips, dankbaarheid, een glimlach ondanks verdriet en natuurlijk van schrijven.
De rode draad in zowel mijn vak als privéleven is de mens en zijn verhaal. Ik reik het liefst een helpende hand. Eerlijk en respectvol handelen is mijn uitgangspunt. Ik geniet van verscheidenheid tussen mensen en laat iedereen zichzelf zijn. Want wat is goed of fout? Door zonder oordeel te luisteren, waardeer ik de mensen om me heen zoals ze zijn.
Juist daar ligt voor mij als ritueelbegeleider bij afscheid de eervolle taak. Op respectvolle wijze u of uw nabestaanden bij de hand nemen en begeleiden in een zeer droevige periode in het leven. Ontzorgen, steun en toeverlaat zijn door vorm en inhoud te geven aan een waardevol afscheid of herdenking.
Dat wil ik graag samen met u doen.
bij dat soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen blijven dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat door
