…het is een mooie voorjaarsdag, het bovenste gedeelte van de boerenbuitendeur staat open.
Voorjaarsgroen
Vogels zingen een vrolijk deuntje, het kukelen van de grote Orpingtonhaan Karel en zijn tokkelende hennen klinkt er tussendoor. Eksters vliegen aan in de kippenren, pikken een zaadje mee en zoeken het snel weer verder op. Een zwart-witte kat beweegt zich langzaam door het hoge gras. Het zonnetje kleurt het nieuwe voorjaarsgroen en het prachtige en vredige uitzicht op bomen en struiken en alles wat de vrijheid heeft om te groeien en bloeien. De stenen barbecue, tafels en stoelen, iets verder op de lange waslijn, her en der beelden en snuisterijen, verraden dat dit een plek is waar het leven komt, zoals het komt. Een idyllische plek om te genieten. Een unieke plek voor een familiegesprek.
Madelief
Voor het naar huis gaan eerst nog even een kleine wandeling naar de kikkerpoel achter op het land. Het paradijsje blijkt nog groter, nog mooier te zijn. Een knalroze bloeiend bloempje met een klein geel hartje naast de oprit trekt onze aandacht. De naam van de opvallende verschijning is ons ontschoten. Enig speurwerk vertelt dat het een knoopjes madelief, de Bellis Perennis Bella Rose, is. Alles wat een madelief je vraagt: Blijf bij je hart, simpel en puur. Een grotere gelijkenis met mijn beleving deze middag bestaat er niet.
Déjà vu
Vier weken later breng ik het herinneringsboek. Een déjà vu.
Het is een mooie voorjaarsdag, het bovenste gedeelte van de boerenbuitendeur staat open.
Bij de kikkerpoel geeft de picknicktafel ons de gelegenheid om gezellig te keuvelen.
Kikkers rikkekikken, een waterhoentje en een woerd glijden rustig door het water. Gele lissen en boterbloemen kleuren de vijftig tinten groen.
Reebruine ogen
Dan…
kijken twee grote, expressieve ogen met een mengeling van nieuwsgierigheid en voorzichtigheid ons minutenlang aan. Zo bijzonder, zo ongelooflijk mooi. Alsof ze je ziel leest. Rustig graast het ree verder in de wal rondom het ondiepe water. Het lijkt net of ze de natuur zelf respecteert met elke stap die ze zet. Een magisch moment, waarin we ons afvragen: Is zij het, zij die zo intens gemist wordt? Houdt ze in haar paradijs nog een oogje in het zeil? Brengt ze een boodschap? Als we weer opzij kijken is de bruine elegante verschijning geruisloos verdwenen.
Puur en verscholen tussen het hoge gras naast de oprit, kleurt het madeliefje lichtroze. We groeten kraaiende Karel. Gehuld in gedachten zie ik in mijn achteruitkijkspiegel paradijs Ruimzicht, verscholen achter de wuivende rogge en de wit bloeiende accacia, steeds kleiner en kleiner worden. Nagenietend van deze uitzonderlijke ervaring prijs ik mij de koning te rijk met mijn prachtige vak.