Trots
Schouder aan schouder staan we. Ze leest met me mee en kijkt zo nu en dan de aula in. Net voor de laatste twee zinnen, kijk ik opzij. Kijk haar aan.
18 augustus 2022
Menu
Schouder aan schouder staan we. Ze leest met me mee en kijkt zo nu en dan de aula in. Net voor de laatste twee zinnen, kijk ik opzij. Kijk haar aan.
Je kroop zo graag bij papa op schoot, precies in het kuiltje waar je het lekkerst zit.
Vanuit het dakraam zie ik een prachtige lichtblauwe lucht hoog boven ons.
Weer leunen kleinzoons handen op de kist. Dan brengt hij een laatste toost op opa en slaat de jenever achterover. Proost!
Het bezorgt een gevoel van opluchting om dit samen met zijn gezin te doen en het vooraf geregeld te hebben. Een bevrijding, zoals hij het zelf noemt.
Het geheel, de ambiance voelt groots, heeft iets magisch. Het past, het klopt, het raakt, het ontroert.
